Του Ιωάννη Γ. Κουλούρη*

Τα τελευταία ανακοινωθέντα της στατιστικής υπηρεσίας είναι άκρως συγκλονιστικά και δραματικά για την πορεία του έθνους μας. Σύμφωνα με αυτά ο πληθυσμός της χώρας μας μειώνεται συνεχώς τα τελευταία έτη κατά 30.000 περίπου κάθε έτος.

Και η αιτία είναι μία και μόνη: η υπογεννητικότητα. Εάν σε αυτό λάβουμε υπόψη και τους ελληνοποιημένους αλλόθρησκους και αλλοδαπούς, συμπεραίνουμε ότι το έθνος των  Ελλήνων θα έχει εξαφανιστεί μετά από μερικές δεκάδες ή λίγες εκατοντάδες χρόνια, και στην καλύτερη περίπτωση θα είναι μειονότητα στη χώρα μας.

Το οξύμωρο εδώ είναι,  ότι ενώ το γεγονός αυτό επισημαίνεται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις κάθε φορά και όλες υπόσχονται να λάβουν μέτρα για να το αποτρέψουν, όλες σχεδόν όχι απλά δεν κάνουν τίποτε γι’ αυτό, αλλά αντίθετα κάνουν ότι μπορούν για να το επιτείνουν.

Όλοι παραδέχονται ότι ο κύριος παράγοντας της γεννητικότητας είναι οι γυναίκες, οι οποίες δεν κάνουν πολλά παιδιά. Και αυτές μεν έχουν σίγουρα δίκιο, γιατί με τις επικρατούσες σήμερα οικονομικές συνθήκες ένα ζεύγος για να επιβιώσει πρέπει να εργάζονται και οι δύο σύζυγοι, και έτσι στις μητέρες πέφτει το διπλό βάρος να πρέπει να φροντίσουν και για τα της οικίας και για τα παιδιά και για το λόγο αυτό το μητρικό τους ένστικτο και η προδιάθεση ικανοποιούνται με την γέννηση ενός ή δύο παιδιών.

Οι λύσεις που δίνει η πολιτεία, βρεφικοί σταθμοί, επιδόματα κλπ, ή η πρόσληψη οικιακής βοηθού για να προσέχει τα παιδιά, δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, γιατί η μάνα δεν αντικαθίσταται με τίποτα.

Έτσι, εκτός από την υπογεννητικότητα, έχουμε τελευταία και ένα άλλο πρόβλημα, την αύξηση δηλαδή της παιδικής παραβατικότητας που φθάνει στα όρια της εγκληματικότητας, και ας μην ψάχνουν οι «ειδικοί»  να βρουν αλλού την αιτία.

Με την εμπειρία που έχω ως πολύτεκνος θέλω εδώ να επισημάνω μερικές εγκληματικές ενέργειες που έχουν γίνει πάνω στο θέμα αυτό.

Πρώτο και μεγαλύτερο έγκλημα θεωρώ, ότι εάν μία γυναίκα αποφασίσει να κάνει πολλά παιδιά και να ασχοληθεί αποκλειστικά με αυτά, η πολιτεία δεν της αναγνωρίζει την εργασία της, τα λεγόμενα «οικιακά», η οποία είναι συνεχής για όλο το βίο της και δεν της απονέμει καμία σύνταξη. Ακόμα χειρότερα, κάποιοι ανόητοι ανθέλληνες πολιτικοί, ένα από τα μέτρα που πήραν όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, ήταν να περικόψουν ακόμα και τη συμβολική τιμητική «σύνταξη» των 100!!!€ κάθε μήνα που δινόταν στις πολύτεκνες μητέρες. Δεν θυμάμαι ποιοι ανόητοι πολιτικοί εισηγήθηκαν αυτό το έγκλημα, αλλά γνωρίζω πολύ καλά το δίκαιο παράπονο της γυναίκας μου, που παρότι εργάζεται πολύ σκληρά για πενήντα και πλέον χρόνια, το κράτος δεν της δίνει καμία σύνταξη, όπως κάνει για πολλές άλλες γυναίκες που εργάστηκαν για 15 χρόνια (και αυτά τον περισσότερο καιρό, ιδίως στο δημόσιο, τον περνούσαν χωρίς να εργάζονται, κάνοντας χρήση διαφόρων αδειών, κυήσεως, μητρότητας, ασθένειας κλπ.), η και κατ’ ευφημισμόν αγρότισσες επειδή είχαν κάποια κτήματα που υποτίθεται ότι καλλιεργούσαν από την… Αθήνα. Κατά τη γνώμη μου μία γυναίκα με περισσότερα από δύο παιδιά, που ασχολείται μόνο με τα οικιακά, πρέπει να λαμβάνει ένα μέρος της εθνικής σύνταξης, ανάλογα με το πλήθος των παιδιών που έχει αναθρέψει, γιατί ως γνωστόν για να επιβιώσει και διαιωνιστεί ένα έθνος πρέπει ο αριθμός γεννήσεων ανά γυναίκα να είναι μεγαλύτερος του 2.

Το δεύτερο μεγαλύτερο έγκλημα ετοιμάζεται να κάνει η σημερινή κυβέρνηση, η οποία,  με το πρόσχημα της απονομής ίσων δικαιωμάτων για κάθε άτομο, ετοιμάζεται να νομιμοποιήσει το γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, πράγμα που εκτός του ότι αποτελεί παρά φύση ένωση και είναι αντίθετο προς τη θρησκεία μας, θα επιτείνει ακόμα περισσότερο την υπογεννητικότητα, και θα γεμίσει τη χώρα μας με παιδιά αγνώστου προελεύσεως που βέβαια μόνο Έλληνες δεν θα είναι και δεν θα γνωρίζουμε «από πού κρατά η σκούφια τους», και τι γονίδια κουβαλούν.

Επειδή είμαι ένα έντονα πολιτικοποιημένο αλλά ιδεολογικά και κομματικά ανεξάρτητο άτομο, δεν κατανοώ την επιμονή αυτής της κυβέρνησης, και μετανοώ πράγματι γιατί σε πολλά άρθρα μου που δημοσιεύτηκαν σε έγκριτες εφημερίδες, είχα υποστηρίξει ότι η Ν.Δ. έπρεπε να βγει αυτοδύναμη με ένα και μόνο όρο, να συντάξει δηλαδή και να κατοχυρώσει συνταγματικά, ένα μόνιμο εκλογικό σύστημα ενισχυμένης αναλογικής το οποίο να εξασφαλίζει κυβερνησιμότητα στη χώρα και να μην μπορεί να το αλλάζει κάθε κυβέρνηση ανάλογα με το συμφέρον της.

Ευτυχώς ο λαός απεδείχθη σοφός, και της έδωσε απόλυτη πλειοψηφία. Όμως μας προέκυψε ένας πρωθυπουργός- « δικτάτορας», ο οποίος , αντί να έχει ως πρώτο μέλημα τη συνεννόηση με τα άλλα κόμματα για την κατάρτιση ενός τέτοιου εκλογικού συστήματος, φρόντισε να φέρει άρον – άρον ένα νομοθέτημα – νάρκη στα θεμέλια του έθνους μας, με τη νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, και να χλευάζει τις αυτονόητες αντιρρήσεις της εκκλησίας, με τον απαράδεκτο κυβερνητικό εκπρόσωπο να δηλώνει, ότι αρμόδια για τη νομοθέτηση δικαιωμάτων των πολιτών είναι η κυβέρνηση και όχι η εκκλησία. Και όμως τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών ρυθμίζονται και μπορούν να ικανοποιηθούν από το νομοθετημένο ήδη σύμφωνο συμβίωσης, και εάν η κυβέρνηση θέλει να προσθέσει και άλλα μπορεί να το κάνει στα πλαίσια του νόμου αυτού, και όχι να επεμβαίνει στον πανάρχαιο και κατ’ εξοχήν θρησκευτικό θεσμό του γάμου, ο οποίος τουλάχιστον στη χώρα μας πάντα είχε την έννοια της συνένωσης δύο ετερόφυλων ατόμων.

Κατόπιν όλων των ανωτέρω καλώ τον Κύριο Πρωθυπουργό να μην φέρει αυτό το τερατούργημα που ετοιμάζει στη Βουλή, και όλους τους βουλευτές , συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης να μην το ψηφίσουν, τους δε πολίτες να «μαυρίσουν» στις επόμενες εκλογές  όσους το ψηφίσουν. Για όσους αμφιβάλλουν η λύση είναι μία,  προβλέπεται από το σύνταγμα και την προτείνει και η Εκκλησία: ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, που κατά σύμπτωση είχα προτείνει και εγώ, όσο οι έγκριτες εφημερίδες οι οποίες δημοσίευαν τα άρθρα μου.https://www.antinews.gr/